This is my first dive into generative poetry. As a beginning, I have decided to move on with my native language and try something in Armenian. So I took a composition written by Armenian poet Hamo Sahyan. In his work there are a great number of poems dedicated to the past, childhood, which have a modern interpretation and public opinion. She touches her sensual world with her vocabulary, reaching linguistic originality and stability.
I have found a common pattern in the original composition which titled “We knew each other”. I have categorized and separated pronouns, verbs, nouns which appear in the source and regenerated a new composition by randomly selecting the parts of the speech.

The original composition is the following
ՄԵՆՔ ԻՐԱՐ ՃԱՆԱՉՈՒՄ ԷԻՆՔ
Մենք իրար ճանաչում էինք,
Իրար հետ կանաչում էինք,
Մեր բակի ծառիկը ու ես։

Մենք իրար ճանաչում էինք,
Իրար հետ կարկաչում էինք,
Մեր գետի ալիքը ու ես;

Մենք իրար ճանաչում էինք,
Իրար հետ հառաչում էինք,
Մեր դաշտի ծաղիկը ու ես։

Մենք իրար ճանաչում էինք,
Իրարից ամաչում էինք,
Մեր սարի եղնիկը ու ես։

Մենք իրար ճանաչում էինք
Իրար հետ շառաչում էինք,
Մեր ձորի մրրիկը ու ես…

Մի ուրիշ աշխարհ է աճում,
Գեթ մենք ենք իրար ճանաչում,
Մեր լքված տանիքը ու ես։

Մթնում է, ճրագը վառում
Եվ տխուր իրար ենք նայում՝
Իմ հոգնած տարիքը ու ես:

The Jupyter Notebook representation is shown bellow: